«Логіка ўкраінцаў адносна санкцый супраць лукашэнкаўцаў — у беларускіх інтарэсах таксама»
Учора беларускую грамадскасць узрушыла навіна з Бруселя, што нібыта з апошняга пакета санкцый Еўрасаюза супраць падпальшчыкаў вайны рэжым Лукашэнкі быў выключаны не проста так, а па просьбе ўкраінскага ўрада. Многія пабачылі ў гэтым «здраду» і спробу ўкраінцаў працягваць нейкія гешэфты з лукашэнкаўскім рэжымам, нягледзячы на ягоную яўную заангажаванасць у вайну і несціханы гвалт супраць унутранай апазіцыі, у тым ліку і за праяўленне любых праўкраінскіх поглядаў. МЗС Украіны гэтую інфармацыю абвергла, Брусель даў ухілісты каментар. Як бы там ні было, асадачак застаўся. Але ці ёсць сэнс нам крыўдзіцца на ўкраінцаў і шукаць тут нейкія праявы варожасці з іх боку да нас? Разважае Алесь Сантоцкі.
Калі што, то я цалкам дапускаю, што інфармацыя аб выключэнні Лукашэнкі з апошняга санкцыйнага пакета па просьбе Украіны адпавядае рэчаіснасці.
Ва ўсялякім разе, логіка ў гэтым ёсць. А сучасныя ўкраінскія ўлады — гэта не Пуцін і не Лукашэнка, якія могуць дзейнічаць алагічна, бо такая ў іх сістэма прыняцця рашэнняў.
Ва Украіне, дзякуй богу, не залежыць усё ад волі аднаго чалавека, які не зусім адэкватны. Там нават у ваенных умовах рэжым не дыктатарскі і цэнтр прыняцця ўсіх важных рашэнняў не адзін. Гэта, вядома, не гарантуе стопрацэнтнай якасці гэтых рашэнняў, але
прынамсі дае падставы меркаваць, што яны не прымаюцца на адных эмоцыях і без папярэдняга прадумвання ды ўсебаковага абмеркавання.
І калі логіка ўкраінцам дыктуе, што ўключэнне Лукашэнкі ў новы пакет імгненнага эфекту не дасць, а вось пашкодзіць можа, а з другога боку — калі не ўключаць, то эфекту мо таксама не дасць, але тут ужо хто ведае — а раптам нейкі шанец ёсць, то чаму б і не дзейнічаць у адпаведнасці з ёй?
І менавіта таму, што я прынамсі здагадваюся пра логіку ўкраінцаў, дзеля чаго яны гэта могуць рабіць, мяне гэтая навіна не здзіўляе і не абурае. Тым больш што гэта ж ніякая не саступка Лукашэнку.
Саступкай было б зняцце ўжо накладзеных санкцый, чаго не будзе без значных і відавочных саступак з ягонага боку. А вось часовае неўвядзенне новых санкцый — гэта тактыка бягучага моманту.
Бо што такое санкцыі? Гэта ж не інструмент імгненнага дзеяння, а элемент гульні ўдоўгую. І, па вялікім рахунку, адкладанне іх на нейкі час нічога сутнасна не мяняе.
Такіх санкцый, пры ўвядзенні якіх рэжым зразу ж абваліўся б, не існуе ў прыродзе — прынамсі, да таго часу, пакуль у яго ёсць шматмільярдная падтрымка Расіі. А калі і стане яму яшчэ трошачкі горш, то непрынцыпова, пераб'ецца і ўсё адно імгненна не лясне.
Значыць, трэба, беручы пад увагу свой інтарэс, зыходзіць з таго, што найбліжэйшым часам рэжым гэты тут будзе і ад рашэння ягонага персанальнага ўвасаблення нешта будзе адпаведна залежаць.
Інтарэс жа ўкраінцаў зразумелы — яны не хочуць адкрыцця з Беларусі новага фронту і ўступлення ў вайну беларускай арміі.
І калі Лукашэнка неяк там трапечацца (ці прынамсі падаецца, што ён трапечацца, думкі тут разыходзяцца) — то хай і працягвае гэта рабіць, калі можа. Не трэба яму ў гэтым замінаць. Галоўны кірунак цяпер — відавочна, паўднёвы, і ўкраінцы імкнуцца, каб ад яго УСУ як найменш нешта адцягвала.
І калі ёсць хоць найменшы шанец, што Лукашэнка ўсё ж хоць неяк уплывае на тое, пойдзе ягоная армія ва Украіну ці не — то ўкраінцы імкнуцца не даць яму нагоды. Спачатку трэба вырашыць галоўнае, а да другаснага дойдзе чарга пасля. Такая ва ўкраінцаў, мне здаецца, логіка.
І яна, у прынцыпе, у нашых інтарэсах таксама.
Бо і мы ж зусім не зацікаўленыя ў тым, каб нашы ваякі лезлі ва Украіну хоць бы ў якой якасці. І ў той жа час вельмі зацікаўленыя ў поўнай перамозе ўкраінскай зброі над расійскім монстрам, бо спадзяёмся, што гэта палепшыць і нашу долю.
І калі неўключэнне Лукашэнкі цяпер у нейкі пакет санкцый паспрыяе таму, каб хоць бы гіпатэтычна не адбылося першае і адбылося другое — то і на здароўе, хай так будзе.
Ідзе вельмі буйная гульня, у якой шмат пастаўлена на карту. І ўсё мусіць разглядацца праз прызму галоўнай мэты. Без яе дасягнення ж усё, як той казаў, «суета сует».
Каментары