«Прачытайце яе гісторыю». Лукашэнку давялося апраўдвацца перад Пуціным за георгіеўскія стужкі
Лукашэнка на сустрэчы з Пуціным у Валгаградзе запэўніваў саюзніка ў тым, што не забараняе сімвалы «рускага свету».

Аляксандр Лукашэнка на сустрэчы з Уладзімірам Пуціным у Валгаградзе раптам пачаў апраўдвацца з-за георгіеўскіх стужак.
«Ніхто не забараняе ні ў якім разе георгіеўскія стужачкі», — паспрабаваў пераканаць суразмоўцу Лукашэнка.
Пры гэтым ён прапанаваў Пуціну вывучыць гісторыю георгіеўскай стужачкі і назваў яе своеасаблівай. Але дадаў, што не мае нічога супраць.
Выказаўся Лукашэнка пра шэсце «Бессмяротны полк», на якое беларускія чыноўнікі звычайна не даюць дазволу. Ён растлумачыў, што замест гэтай акцыі праходзіць аналагічная пад назвай «Беларусь памятае», на якую людзі ходзяць як з чырвона-зялёнымі стужачкамі, так і з георгіеўскімі.
Лукашэнка параіў Пуціну не звяртаць увагі на асобныя негатыўныя выказванні на гэты конт.
«У нас ідэя абсалютна аднолькавая. Адна Айчына ад Брэста да Уладзівастока», — паўтарыў свой заезджаны тэзіс Лукашэнка.
На самай справе ў Беларусі замест георгіеўскай стужачкі ўжо даўно прыдумалі чырвона-зялёныя бутаньеркі з яблыневым цветам. Ідэолагі вырашылі дыстанцыявацца ад георгіеўскай стужачкі пасля 2014 года, калі яна стала трывала асацыявацца з рускім светам і сепаратыстамі на Данбасе.
З тых часоў прарасійскія актывісты сістэматычна крытыкуюць чыноўнікаў за негалосную забарону на георгіеўскія стужачкі. Відаць, інфармацыя цяпер дайшла і да Крамля — Лукашэнку давялося апраўдвацца.
Каментары
не дзед саша, наша Айчына мілая Літва ! Жыве ВКЛ , Жыве Беларусь! да таго "Уладзівасток" (Yongmingcheng ) - Кітай , запытайце вашых сяброў Кітайцаў !
«…Браты мае, мужыкі родныя. З-пад шыбеніцы маскоўскай прыходзіць мне да вас пісаці, і, можа, раз астатні. Горка пакінуць зямельку родную і цябе, дарагі мой народзе. Грудзі застогнуць, забаліць сэрца, — но не жаль згінуць за тваю праўду… Няма ш, браткі, большага шчасця на гэтым свеце, як калі чалавек у галаве мае розум і науку… Но як дзень з ноччу не ходзіць разам, так не ідзе разам наука праўдзіва з няволяй маскоўскай. Дапокуль яна ў нас будзе, у нас нічога не будзе, не будзе праўды, багацтва і ніякай наукі, — адно намі, як скацінай, варочаць будуць не для дабра, но на пагібель нашу… Бо я табе з-пад шыбеніцы кажу, Народзе, што тагды толькі зажывеш шчасліва, калі над табою Маскаля ўжэ не будзе.
Твой слуга
Яська-гаспадар з-пад Вільні»