Biełaruski film trapiŭ u konkurs Bierlinale. Pra što jon?

Apošniaja pieśnia pierad treciaj suśvietnaj

Stužka zdymałasia ŭ Varšavie, a pavodle pradziusarskaj kampanii ličycca litoŭskaj, tamu jaje aŭtary žartujuć pra «litoŭski film, źniaty biełarusami ŭ Polščy».

Prykładna na 60% karcina biełaruskamoŭnaja, u astatnim hučyć pa-rusku.

«Lebiadzinaja pieśnia Fiodara Vozierava» raskazvaje pra 25-hadovaha muzykanta, jaki napiaredadni Novaha hoda sprabuje sabrać svoj hurt i zapisać ź im novy materyjał. Adnak heta dajecca jamu niaprosta, tamu što ŭsie vakoł zaniepakojenyja čutkami, što 1 studzienia pačniecca treciaja suśvietnaja vajna.

Rašučaść Fiodara, adnak, buryć nie vierahodnaść vajny, a źniknieńnie jahonaha lubimaha švedra z ramonkami, jaki, jak jon ličyć, daje jamu «mahičnyja» zdolnaści pisać pieśni. Tamu hałoŭny hieroj adpraŭlajecca na jaho pošuki.

Fiodara Vozierava ŭ filmie hraje muzyka Viačasłaŭ Kmit:

«Heta moj pieršy vopyt u kino, i mnie vielmi spadabałasia: na praciahu dvuch miesiacaŭ ciabie amal kožny dzień zdymajuć, usie vakoł ciabie biehajuć. Ja adčuŭ siabie halivudskaj zorkaj i nie chacieŭ zajmacca ničym, akramia zdymak. Tak što ja bieź impetu pracavaŭ na asnoŭnaj pracy i chutčej viartaŭsia na zdymačnuju placoŭku».

Epizadyčnyja roli vykanali akciory i muzyki Pavieł Haradnicki i Michaił Zuj, a taksama akciory «Tutejšaha teatra», jaki mieścicca ŭ Varšavie. Švedar z ramonkami dla filma stvaryła mastačka pa kaściumach i dyzajnierka Nastaśsia Rabava.

Pa słovach aŭtaraŭ, choć pa peŭnych prykmietach u filmie vidać, što jon zdymaŭsia ŭ Varšavie, jahonyja hieroi — biełarusy, i niekatoryja siužetnyja pavaroty namiakajuć na toje, što dziejańnie adbyvajecca ŭ Biełarusi.

Sapraŭdnaja mahija švedra z ramonkami

Juryj Siamaška pačaŭ zdymać «Lebiadzinuju pieśniu Fiodara Vozierava» ź biudžetam u 4 tysiačy jeŭra, i, choć na etapie postprodakšnu suma vyrasła ŭ niekalki razoŭ, film možna nazvać mikrabiudžetnym.

«My zdymali adnu kvateru ŭ čatyroch varšaŭskich kvaterach, — raskazvaje apieratar Siarhiej Kavaloŭ, viadomy pa filmach «Maršrut pierabudavany» i «Hałasy. Dzie moj kraj». — Pakoj hałoŭnaha hieroja zdymali doma ŭ akciora, a kuchniu — užo ŭ kvatery inšaha čałavieka. Heta było vielmi intensiŭna — my mahli zdymać usiu noč, i ŭžo a 6-j ranicy ŭ mianie pačynałasia źmiena na pracy.

Pieršy miesiac było vydatna, šmat ludziej zaharelisia, usio ž taki biełaruski režysior zdymaje poŭnamietražny film, ale, viadoma, stamlalisia. Da kanca na niekatorych scenach my ź Juram pierahladvalisia: «Nu, dobra, nie budziem užo staracca skoknuć vyšej za hałavu».

Pavialičyć

Viačasłaŭ Kmit pryznajecca, što nizki biudžet, naadvarot, padachvočvaŭ jaho dziejničać:

«Hetaja partyzanskaja atmaśfiera robić ź ludźmi zusim čaroŭnyja rečy. Bolšuju častku zdymačnych dzion my byli ŭtroch z režysioram i apierataram, atrymlivajecca, 20 z čymści dzion my plačom da plača ździajśniali tvorčyja podźvihi».

Bolš za toje, jak pryznajecca muzyka, «mahičny» švedar ź filma dapamoh jamu i va ŭłasnym tvorčym žyćci:

«Na momant zdymak u mianie byŭ mižvolny tvorčy pierapynak — ničoha nie składałasia pa muzycy, nie pisałasia. Paśla zakančeńnia zdymak ja za noč napisaŭ materyjał dla alboma, jaki my zaraz zapisvajem z maim hurtom. Voś taki švedar, ja b skazaŭ, što jon sapraŭdy čaroŭny, kali ja jaho apranaŭ — adčuvaŭ niešta takoje».

U filmie prahučyć i pieśnia samoha Viačasłava.

«Ja absalutna nie razvažaŭ, zhadžacca ci nie, — uspaminaje muzyka. — Jura dasłaŭ mnie navat nie scenar, a ideju, pra što budzie hety film, i ja padumaŭ: «Vaŭ, dyk heta ž ja», — i pahadziŭsia».

Mikrabiudžetnaje kino na bujnym kinafiestyvali

«Lebiadzinaja pieśnia Fiodara Vozierava» — pieršy poŭnamietražny film Juryja Siamaški, biełaruskaha režysiora-samavuka, viadomaha hulniavymi i animacyjnymi rabotami «Kali ja byŭ Hienierał», «Śmiećcievaja hałava», «Kroŭ i karaokie».

Za karotkamietražku «Śmiećcievaja hałava» režysior atrymaŭ try ŭznaharody biełaruskaj premii kinakrytykaŭ «Čyrvony vieras'24», u tym liku ŭ naminacyi «Najlepšy ihravy karotkamietražny film».

Pracu nad poŭnamietražnym filmam Juryj Siamaška pačaŭ, atrymaŭšy nievialiki hrant ad inkubatara mikrabiudžetnaha kino inicyjatyvy Belarusian Filmmakers' Network.

Pavialičyć

«Ja padličyŭ, my ŭsie zarablali dalar ci navat mienš za hadzinu, ale kožny ŭdzielničaŭ u prajekcie nie dziela hrošaj, — kaža Siarhiej Kavaloŭ. — Asabista ja pahadziŭsia, tamu što ŭžo viedaŭ Juru i daviaraŭ jamu, bačyŭ, što jon haryć hetaj pracaj, i ličyŭ, što ŭ takim vypadku ŭsio atrymajecca».

Siarhiej pryznajecca: jamu składana pavieryć, što film trapiŭ na Bierlinale:

«Dla našaha biełaruskaha kino heta vialikaja padzieja. Ja viedaŭ pra takuju imaviernaść i byŭ da hetaj naviny hatovy, ale ŭsio adno składana jaje ŭśviadomić. Za apošnija čatyry hady było šmat padziej, i heta ŭsprymajecca jak niešta efiemiernaje, byccam hadzińnik prabje dvanaccać, i jano źniknie. Ja byŭ vielmi ŭschvalavany, kali pačuŭ ad Jury kančatkovaje paćviardžeńnie».

Uzrušany byŭ i vykanaŭca hałoŭnaj roli:

«U mianie kałociacca ruki, ja chadžu z kuta ŭ kut pa svaim pakoi i nijak nie mahu sabracca, usie spravy pieraniesienyja na nastupny dzień».

Taksama na jeŭrapiejskim kinarynku Bierlinskaha mižnarodnaha kinafiestyvalu sioleta projdzie pitčynh prajektaŭ biełaruskich aŭtaraŭ, siarod jakich budzie i film «Lebiadzinaja pieśnia Fiodara Vozierava», a akramia taho, novyja prajekty Ułady Siańkovaj, Andreja Kašpierskaha i Michaiła Zuja, Neły Ahrenič.

• 9
• 0
• 0
• 2
• 0
• 0
• 0
• 0