«Боль доўгі час быў для творчасці перавагай, а не недахопам». Гурт Nochy ладзіць першы сольны канцэрт

— Гурт Nochy — гэта вы і Павел Вялічка, гістарыст, саўнд-прадзюсар і ваш муж, так? Якой была эвалюцыя гурта?

— З Пашам мы знаёмыя паўжыцця — з 2009-га. Акурат тады я паступіла ў музычны каледж імя Глінкі ў Мінску. Разам вучыліся (я — на народна-харавым аддзяленні, Паша — на джазава-эстрадным) і набывалі музычныя навыкі. Сябравалі, музыкавалі, ажаніліся. Сумесную творчасць мы пачалі дзесьці ў 2017-2018 гадах. Першы альбом («Симбиотически») выйшаў у 2019-м. Хоць фідбэк быў добрым, не лічу яго свядомым: хутчэй той альбом быў зроблены для таго, каб намацаць сябе і разагнацца.

Потым была вымушаная творчая паўза, навеяная неспрыяльнымі дзяржаўнымі абставінамі і вайной ва Украіне. У 2023-м выйшаў другі альбом «Ціхі акіян», які я лічу ўжо свядомым. Цяпер пачынаем новы этап развіцця гурта сольным канцэртам.

— Чаму да сольніка справа дайшла толькі цяпер?

— Каб рабіць канцэрт, трэба разумець, што на яго прыйдуць людзі. Зараз мы адчулі, што аўдыторыя ёсць і пакрысе дадаецца. Гэта будзе пробны невялічкі выступ у зале на 40 месцаў, каб зразумець, якія па маштабе канцэрты нам можна ладзіць у будучыні. І на якіх пляцоўках. Прыходзьце, калі ласачка.

— Як бы вы апісалі аўдыторыю гурта Nochy?

— Слухайце, у нас поп-музыка, таму прыхільнікі самыя розныя.

Павялічыць

— Вы кампазітарка і спявачка, а хто піша тэксты для песень?

— Аўтарка словаў нашых песень таксама я. А Паша, дарэчы, яшчэ і відэамэйкер.

— Дзе вы цяпер знаходзіцеся?

— Жывем і працуем у Варшаве.

— Як пераезд і жыццё ў новай краіне паўплывалі на вашую творчасць?

— Боль доўгі час быў для маёй творчасці перавагай, а не недахопам. Першы раз у жыцці з’явіліся пігулкі для мозгу. А вось Паша на стабільным збольшага. І добра.

— Гурт Nochy для вас што?

— Канешне, проста забава. Жартую. Не, для нас гэта праца, якую мы вельмі любім і без якой жыць не можам. Магчыма, мала хто верыць, што музыка можа быць сур’ёзнай прафесіяй, але паверце — можа.

— Якія месцы ў Беларусі і за яе межамі для вас самыя «музычныя»?

— Самае музычнае месца знаходзіцца ў маёй галаве. Менавіта там гучаць мелодыі, нараджаюцца рытмы і словы. Але таксама быў пакой у менскай кватэры — з фартэпіяна. А зараз у варшаўскай — з фартэпіяна. Важна, каб інструмент быў побач. Каб з галавы ды адразу ў пальцы пайшло. А потым і ў вушы слухачоў.

— Якія святы для вас як для аўтаркі танцавальных песень самыя любімыя?

— Новы Год любім, хоць гэта свята мае рэлігійны пачатак, а мы людзі не рэлігійныя. Гэтае свята аб’ядноўвае людзей па ўсім свеце, незалежна ад мовы і культуры. Зразумела, ёсць розныя традыцыі і вераванні, аднак для большасці гэта момант новага адліку, магчымасць пачаць новы этап у жыцці — пад гукі музыкі і весялосці.

Павялічыць

Акрамя Новага Года мне, напрыклад, блізкае Купалле. Для мяне гэта свята агню, жарсці і таямніцы. У ім ёсць нешта першабытнае, дзікае і гарачае. Вогнішча, чарадзейства, кветкі, пошукі кахання — гэта паганская магія працягвае зачароўваць і сёння.

Квіткі на першы сольны канцэрт Nochy (28 красавіка, Варшава) можна набыць тут.

• 2
• 0
• 1
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0