«А на вуліцы дваццаць першы адчуваецца як трыццаць сёмы». Новыя вершы паэтаў: Рудак, Сцебурака, Ляшкевіч
У новай рэальнасці найлепшыя беларускія творцы змяшчаюць свае новыя творы ў сацыяльных сетках.
Усевалад Сцебурака. Дваццаць першы
А на вуліцы дваццаць першы
адчуваецца як трыццаць сёмы.
Кожны дзень у няпэўным кірунку
адбывае адзін твой знаёмы.
Хто дзе цяжка сказаць акрэслена —
на Акрэсціна ці ў Варшаве?
Людзі ў берцах стаяць абедні
Божай Маці ў балаклаве.
Прадчуваючы трыццаць сёмы
ажывіўся стукач у пад'ездзе,
і ўжо чарговы знаёмы
прызадумаўся аб ад'ездзе…
……..
Адчуваецца як трыццаць сёмы,
але ўсё-ткі яшчэ дваццаць першы.
Застаецца апошні знаёмы
і пакуль што не садзяць за вершы.
Антон Рудак. Гэты горад найбольш беспантовы…
гэты горад найбольш беспантовы з усіх беспартовых
і калі ты выходзіш на бераг яго замглёны
толькі чуюцца крыкі чаек і хваляў подых
прыбярэжная дымка ў абдымкі бярэ раёны
хай у мойраў з часоў герадотавых мы не ў фаворы
нам насуперак перагаворанаму ў герадота
у прасторы пустой гарадоў тваіх мроіцца мора
нескаронае не ператворанае ў балота
мы гісторыяй вечна асуджаныя на паўторы
а навокал пануе змрок і прыбой хаўтурны
і віруе глыбока засмучана наша мора
хвалі ў трумах хвалі ў трунах хвалі ў турмах
і калі нам здаецца што мы нібы тыя атланты
небаракі што самі сябе на дне пахавалі
мы з надзеяй на заўтра глядзім на планы і карты
як на ракавіны ў якіх адгукаюцца хвалі
Ірына Ляшкевіч. На кругі свае
Нішто не змяняецца ў свеце,
Вяртаецца ўсё з небыцця
Суседзі здаюць суседзяў,
А маці здае дзіця.
Найлепшым — пакуты Хрыстовы,
Праз іх пралягае твой шлях
Да Волі, да Праўды, да Мовы,
Да годнага сэрца ў грудзях.
Цяпер чытаюць
«Адпусціце, калі ласка, сына!» Амерыканца з амнезіяй, які нелегальна прыехаў у Беларусь, не аддаюць маці5
Каментары